fitness journey

Successful fitness / weight loss journey differs from person to person. After achieving the target, people share their experiences to make it easy for others. But still everyone has to go through most part of the journey. I will give my perspective of what I have learnt so far. 

I never cared about my fitness until 2020 as I was not very obese and also I was active. Then I started with the target of reducing belly fat. I did badminton and marathons but did not change my diet. These cardio activities along with home food helped a lot. But I didn't realise that I also lost muscle.

Then I did yoga and meditation. It added body flexibility and mind relaxation. And also continued badminton along with cycling cardio. I felt energetic but still did not gain my muscles. 

Based on multiple YouTube videos, I started with weight training excercises along with badminton and cycling cardio activities. But dropped yoga and meditation, losing the flexibility training.

I think we need all four - cardio activities, weight training, yoga and meditation - for a healthy fitness journey. It may be difficult to follow all four everyday. But we can do in a cycle, 2-3 types of activities at any point of time and changing them every 3-4 months. Ofcourse follow healthy diet all the time :)

kalaingar international marathon 2023

I got a chance to participate in kalaingar memorial international marathon 2023 which created a Guinness world record for the largest running race series. When I initially read about the event, I saw that it has a separate winning category for thirunangai's. This was very impressive. I remembered kalaignar karunanidhi as he was the one to term transgender people thirunangai as a token of respect. I immediately registered for the event.

I was eagarly waiting for the event as there were 70000+ participants. It will be interesting to see how the event gets organised with such a huge crowd.

Finally the day has arrived, 6th August 2023. The start line vibe was high and we did a short zumba to warm up. Tamilnadu youth welfare and sports development minister Mr. Udhayanidhi Stalin started the race.

I was expecting atleast 4 cheer up points with music to energise the runners. But to my surprise, there were 14 cheer up stages with artist coming from various part of tamilnadu. This is the level of support that TN government is providing to encourage participants in the areas of sports and fitness.

The finish point was filled with lot of medal and food counters. But still the crowd was high. The funds collected as registration charges will be utilised for cancer treatment center in government Royapettah hospital.

I thoroughly enjoyed the event and got my personal best timing for half marathon (2h:15m)

#kalaingar100 #chennaimarathon #UdhayanidhiStalin #MaSubramaniyan

My favorite quotes

Few to list....

No power in the universe can withhold anyone anything they really deserve.
There is no formula for success except perhaps an unconditional acceptance of life and what it brings.
Known is a drop; unknown is an ocean;
No matter where you go, there you are.
Don't talk unless you can improve the silence.
Angry is the cause of all miseries.
You can ignore what you get, but you cannot know what you do not get.
Do not consider anyone fool just because you don't understand them.
Nothing is unbearable when it happens.

Trek to Chandrashila peak

Is it cold? - the trek leader asked Harshika. She said yes, obvious yes was her reaction. This happened on the morning of the summit day. She had answered 'no' for the same question the previous day. I registered for the chopta chandrashila deoriatal trek with my daughter Harshika (11yrs) and it was a successful one. Here I will try to capture my memories with my daughter from the trek...

Though we were well prepared for the trek, I was bit hesitant to face the coldness in mighty Himalayas with my daughter. We were an awesome group of 26 people from different parts of the country for the trek starting 24th dec, 2022. Everyone was enthusiastic and enjoyed the trek on their own pace.

Trek The Himalayas (TTH) organization has done the best of their part. Starting from the day of registration, they have given lot of information along with meetings to clear all our doubts. The trek leader was well qualified and the guides were observing and helping everyone with care.

TTH team picked us from Rishikesh in two tempo traveller vehicles and it was a long drive to reach Sari Village - height 6550 ft. Sari is a beautiful village with few shops around. We went for a walk and soon gathered for tea + snacks. The TTH team introduced themself and briefed us about the trek. The night stay was in a cottage with manageable temperature.

Next morning, we started the trek at 9am as it was a short trek of 3km. The trek was through well laid stones with steeper path at times. We reached deoriatal camp site (height 7850 ft) by 12 noon with lot of breaks in between. The deoriatal lake had the reflection of mighty Himalayas and it was very nice to walk around the lake. The expedition trek by TTH was planned by 3pm. But me and Harshika didn't wait and started moving around the lake and into the forest starting 2pm. We walked more during expedition trek than that day's trek :-) Highly recommended to explore the area as we have lot of free time for this day.

Next day trek was through forest area with steep ascending and descending paths. As it was a long trek to chopta, we have taken packed lunch and started at around 7am. The streams on the way were frozen and we could take some ice swords for playing. It was a long walk for this day.

There use to be a common puzzle in south India - what is long during morning and evening, but short during noon? The answer is shadow. During our trek, Harahika pointed the shadow and asked why it never gets shortened even during mid day? Yes, the shadow never gets shortened during winter trek in Himalayas. You can find the reason yourself.

One more question from Harshika was how and who forms the path for the trek in mountains? Trek leaders answer was "the paths were created by shepards with help from government before the roads were laid". Further question comes now - how does shepards know to create paths. Then, I remembered the famous tamil novel "Velpari" where it is explained. I also told the story of the novel to best of my knowledge to few trek mates. 

Reference for Velpari book :  https://velparibook.com/

We had our packed lunch in a scenic meadow on the way. After a long trek and a short vehicle ride we reached baniyagund - height 8550 ft. This was the coldest spot of our trek. Though it was not very high in altitude, this place was very chill. All the water sources by the side of roads were frozen.

The summit day trek was through tungnath temple, India's highest Shiva temple (height - 11380 ft). It is said that panch Kedar temples were built by Pandavas to worship Lord Shiva after Mahabharata war and tungnath is the highest among them. 

The path to tungnath temple from chopta is well laid with hand railings useful for the pilgrimage trips. The temple is usually closed during winter expecting heavy snowfall. This year 2022 we were unlucky to not see any snow even though the trek was at the very last week of Dec. But still the temple was closed.

On our way we spotted Himalayan Monal, uttrakhand's state bird and Nepal's national bird. It was very beautiful. Also we were constantly seeing different varieties of sparrows in different size and colour throughout the trek. Even at the peak (12000+ feet), we could see tiny sparrows :-)

Chandrashila peak is visible from tungnath temple, but has steep path to climb. After a hard push we reached chandrashila peak - height 12100 ft. As we walked the steep route to chandrashila peak we could see mountains 180 degrees to us, but the view at the peak was amazing with 360 degree view of the mountains. 

It is said that chandrashila is the place where Lord Shiva was meditated by moon for escaping a curse given by King "Dhaksha Prajapati". King Dhaksha has cursed moon for loving his daughter Rohini. Moon's meditation for Lord Shiva was successful and moon partially got rid of its curse. This peak got it's name as chandrashila owing to this story (Chandra means moon).

We spent quite a bit of time over the peak and had the packed lunch over there -  Highest lunch we ever had :-). The wind at times made us feel like freezing cold, but the temperature was manageable as it was shiny too.

The return journey to chopta was on the same path as onward journey. This time me and Harshika took a straight path through mountains instead of following the well laid stone path for most of the time. We all were awarded with certificates from TTH team and then dropped at Rishikesh to finish our trek.

Ooh wow what a dad-daughter activity to do. Any Himalayan trek for that matter. It creates a lot of bonding and it is definitely recommended. Overall this is a nice trek with lot of good view of Himalayan peaks around. But this trek can be done as a do-it-yourself trek aswell since lot of times the path way is well defined.

Read also : my experience with kedarkantha and TTH

- B. Vijayakumar

Chopta Chandrashila Deoriatal Trek with TTH - dec 24th to dec 28th, 2022.

My experience with Dayara Bugyal and Indiahikes

B Vijayakumar

Dayara Bugyal Trek

Dec 19 to Dec 24, 2021

"Where are you? Here
What time is it? Now
What are you? This moment."

Above is a quote from a famous inspirational book "Way of the Peaceful Warrior: A Book That Changes Lives". Also available as movie named "Peaceful warrior".

Now, is it really a quote or just funny answers to silly questions? The author explains that focusing on current moment without thinking about past / future or location or surroundings is the way to attain self-realization and inner peace. With this you can achieve any goals in life.

While we were walking through the snow-covered meadows of dayara-bugyal-trek, I asked my trek leader Swarada when did it last snow here? She questioned back to me - what is the day today? I told its today (just for fun). She agreed and told that while we are here, we will not know the days. It made me think, yes, we do not know the day/ date. Later while descending also she told we are carefully stepping down to avoid slippage without thinking anything else. We do not think about past or future but just the next step we are about to take. I think this is one sort of mediation.

I have done a few marathon / treks before. They have given immense pleasure and were satisfying every time before. But whenever someone asks me why I do it, I have not been successful in giving a convincing answer. My recent trek to Dayara Bugyal in Uthrakanth made me realize so many things. Thanks to IndiaHikes, trek leader and other fellow trekkers.

I chose IndiaHikes to be my trekking organization and then chose the dates and then I was ok to take any available snow treks. So, I got Dayara Bugyal. When I registered for the trek, my only expectation was to walk through vast meadows filled with snow. But after trek I believe I have learnt a lot. The talk by our trek leader Swarada about history of IndiaHikes and why IndiaHikes wants people to trek itself gave me answers for why I do treks.

As per the plan, we reached Raithal village around 4pm in a cab from Dehradun. Altitude - 7096 ft. Our trek leader Swarada from IndiaHikes has already sent a video welcome message during our travel. Also, our experience coordinator Prathima had given lot of information on the trek from the day we registered so that we can be prepared for the trek. At Raithal we stayed in the new place setup by IndiaHikes for different treks starting from Raithal. The view from this place itself was great with Gangotri range seen on one side and the evening view was mesmerizing with alpine glow over the peaks. We got to see the glowing peaks during all the five days of our trek. Dayara Bugyal is one of the treks with most amazing view of peaks during almost all the time of trek.

Next day, we started walking around 9am after breakfast. It was a long walk before we reached GUI campsite at a height of 9630 ft. The walk was through the stone trails created by local villagers. We went past goat village with local people and then after some time we went through few stretches filled with snow. But the vast expanse of snow waited for our next days of trek:-)

During our walk, we passed by a coin tree which had lot of coins placed through the bark of the tree. It is a belief that the wish we make with coin inserted will be granted. I too used the coin tree :-)

 Evening was fun in the camp site, and we did an expedition trek followed by stunning view of alpine glow. Our trek leader organized some fun game before dinner and trekkers health check was done before we ended our day in the tents.

The next day trek was a short one but filled with amazing views. We spent a lot of time in GUI lake on the way which was fully frozen. We were able to do ice skating with trekking shoes on and it was such a fun to have ice skating race over there.

We also went past a small frozen water falls which was an amazing view. We reached Chilapada camp site for lunch. Altitude - 10400 ft.

It is said that “Antartica has the highest average IQ of any continent”. It’s because only scientists and researchers travel there 😊. Similarly, I believe for any Himalayan trek, we can expect high IQ people on board (including me haha). We can feel it by interacting with the trekking group. We got an amazing trekking group from different parts of the country. Some of them were with lot of experience on trekking. It was great to have interacted with them and learn a lot from them. Also, we got a kid in our group who did an amazing trek.

Next day was the summit day for which we started around 6am after breakfast. It was a tiresome walk for some time but as we reached the open meadows filled with snow the view was amazing with sun light joining to treat us. In no time we were surrounded by long long views of snow on all sides.

The final summit climb was steep but the view from top was so mesmerizing. Altitude - 11830 ft. The author of peaceful warrior says that "The journey is what brings us happiness, not the destination." But here both journey and destination were great.

While returning from the peak, we did slide on the snow at some places. It was very fun. After some time, we entered a thick forest area to descend instead of using the stone trails. It was so steep, and we had to focus on each step to avoid slipping. We had a night stay in Nayata campsite (Altitude - 9066 ft.) and continued the decent the following day. Reached Raithal around 2pm - Altitude - 7096 ft. The place was not as cold as we felt during the start of trek but that's only our feeling :-)

The IndiaHikes team have arranged couple of activities during trek like meditation, a minute of silence in the forest, hugging a tree, writing a letter of thanks to anyone etc. which all gave us a happy feeling.

how AI works

நேரம் - இரவு 10 மணி.

குழந்தை : அம்மா! நான் படுத்து தூங்க போறேன்.

அம்மா : ஆமா, நீ இப்போவே படுத்து கிழிச்ச..

குழந்தை : "படுத்து கிழிச்ச" (மனசுக்குள் - நியூ வர்ட் லேர்ன்ட். டாட்)

குழந்தைகள் அவர்களை சுற்றி பேசப்படுவதை கேட்டு தான் புது வார்த்தைகளை கற்றுக் கொள்கின்றனர். அந்த வார்த்தைகளை வேறு சந்தர்ப்பங்கில் எப்படி யூஸ் பண்ணலாம் என்று பழகுகின்றனர். இந்த வித்தையையும் சுற்றி நடப்பதை பின்பற்றி கற்றுக்கொள்கின்றனர்.

அம்மா : கண்ணா இப்போவே பால் கொடுக்குறேண்டா, அழாம இரு.

குழந்தை : "கொடுத்து கிழிச்ச"

(இப்போது நாம் அந்த குழந்தையை வியப்பாக பார்த்து பாராட்டினால், அவர்களது பெருமை அவர்கள் முகத்தில் அழகாக தெரியும்)

ஒரு குழந்தை முதல் முதலில் தானாக சாப்பிட கற்றுக் கொள்ளும் போது நடப்பதை பாப்போம் :

முதலில் மதிய சாப்பாடின் போது சாப்பாட்டில் கை வைக்க சென்றது குழந்தை.

அம்மா : "சோறு சுடும். ஆரட்டும்."

குழந்தை வெயிட் பண்ணி பிறகு " இப்போது ஆரி இருக்கும் " என்று கூறி ஒரு வாய் எடுத்து சாப்பிட்டது.

ஒவ்வொரு வாய் எடுக்கும் போதும், குழந்தை சோறு சுடும் என்று கூறி வெயிட் பண்ணி சாப்பிட ஆரம்பித்தது.

அம்மா : "இப்போ எல்லா சோறும் ஆரி இருக்கும். முதல் வாய்க்கு தான் வெயிட் பண்ணனும்".

இதை கேட்டு குழந்தை சாதாரணமாக சாப்பிட ஆரம்பித்தது.

அதே நாள் இரவு சாப்பிடும் போது,

குழந்தை : முதலில் சோறு சுடும் வெயிட் பண்ணி சாப்பிட வேண்டும். பிறகு ஆறிவிடும். வேகமாக சாப்பிடலாம்.

அம்மா : இப்போது ஆரிய சோறு தான் இருக்கிறது. மதியம் தான் சூடாக சோறு வைத்தேன். இப்போது சோறு சுடவில்லை. முதல் வாய்க்கும் வெயிட் பண்ண தேவை இல்லை.

குழந்தை புரிந்து கொண்டு சாப்பிட்டு விட்டது.

குழந்தை மிகவும் கவனமாக அம்மா சொன்ன விஷயத்தை ஞாபகம் வைத்துக்கொண்டு அந்த விஷயத்தை எப்படி யூஸ் பண்ண வேண்டும் என்று தெரிந்துள்ளது.

அடுத்த நாள் மதியம், முதல் வாய்க்கு வெயிட் பண்ணி சாப்பிட்டு பிறகு வெயிட் பண்ணாமல் சாப்பிட்டது. மேலும் இரவு முதல் வாயில் இருந்து வெயிட் பண்ணாமல் சாப்பிட தொடங்கியது.

மேலும் காலை சாப்பிடும் போதும், பிற வகையான உணவு சாப்பிடும் போதும் தானாக முடிவு செய்து சில நேரம் வெயிட் பண்ணியும் சில நேரம் வெயிட் பண்ணாமலும் சாப்பிட தொடங்கியது. தவறாக இருந்தால் மாற்றம் செய்து கொள்ளவும் பழகி விடுகிறது அந்த குழந்தை 🙂

How AI works - டிட்டோ 

Art of giving up

Winners never quit! quitters never win!!

From the childhood we have been taught that we should not give up and continue with our hardwork till we attain the goal. Quitting is usually seen as a sign of weakness. There are lot of quotes about it. Is it true? I have shared my view on the same in this article. 

I have been participating in matrathon events for the past couples of years. Thanks to Chennai runners, I have learnt a lot from these marathons. Usually we think marathon is a activity where we push our limits to attain the goal and increase our never give up attitude. But everytime before start of major marathon event I hear from the organizers that "there is always another Marathon".

They say we should follow our body and never over exhaust ourself. When I registered for full marathon and could only do 32km, I was happy that I could stop rather than pushing myself out of my ability. 

During my trek to kedarkantha peak in himalayas there was a married couple in our team. When the girl faced ankle pain, her husband said "going to peak is our aim but returning back home safe is more important. We can come here again later" and they stayed at the peak base camp. To me it looked like more courageous decision than pushing themself in attaining the goal. 

This applies to everything in our life. Anything we do we must push our limits and do not give up without reaching the goal. But how far is the question. Knowing when to quit is an art. 

We must be learning about ourself to find the limit. Also we can use the feedback mechanism to fine tune the limit. Based on the results from the past we can slowly increase the limit. But it's possible only if we have repeated opportunity. Example: during marathon practice sessions we can slowly increase the distance / speed everyday to find the limit at which our body will  fail to cooperate and stop at that point.  Most of the time we will not have that flexibility and need to decide on the spot. But quitting is necessary at some point in time. Knowing more about ourself will help in finding the right time to quit. 

Real winners know when to quit!!! 

RWH

Recently a man hole was constructed in front of our apartments in Velachery, Chennai for metro water pipeline work. A big 10 feet deep 4*4 feet square hole was dug. Then a circular chamber was constructed in the center. Rest of the space was filled with debris and some cement work on top.

The cement work was not done properly leaving a hole as shown in the picture. 

This hole acts as a great RWH system for entire street. All the rain water from higher side of the street enters into this hole and nothing passes beyond this hole. This happened during last Saturday and Sunday heavy day time rains in Chennai.

Now, I am thinking if government plans big RWH systems in all streets and in parks, water will not enter from one street to another and entire rain water can be harvested. This has to be done in addition to the individual house RWH system as we see lot of water flowing in streets even after RWH for terrace water.

#rajinified

Sometimes we feel satisfied and would like the current action to continue for ever.  Example : sweet dream, train journey, vacation time spent with family etc.

Such an experience was for me to watch petta. I wanted the petta experience to continue for ever. So I watched the first half of the movie for three times before watching the full movie. Virtually I had petta experience for four days. #petta #getrajnified #rajnified

Rain

அன்று  காலை  நான்  தூங்கி  எழும்போது,  மழை  கொட்டு  கொட்டு  என்று கொட்டியது.   அப்பாவுடன்  நான்   வெளியே சென்று  ரோட்டில்  தண்ணீர்  அளவு எவ்வளவு  என்று  பார்த்தேன்.   அப்போது  மழை நீர்  ரோட்டை  மறைத்தது.  இந்த முறை  வீட்டிற்குள்  வந்தால்  ஜிங்கு  ஜிங்கு  என்று  குதிக்கலாம்  என்றிருந்தேன். ஆம்,  சென்ற முறை  மழை   பெய்த போது  ( 2 வாரம்  முன்பு)  வீட்டிற்கு  2  அடி  கீழ் வரை  தான்  தண்ணீர்  வந்தது.  இன்று  அதைவிட  பலமாக  பெய்வதாகத்  தான் தெரிகிறது.

சற்று  நேரத்தில்  கரண்ட்  கட்  ஆகி  விட்டது.   வீட்டில்  இன்வர்ட்டர்  இருந்தாலும் இன்டர்நெட்டுக்கு  இன்வர்ட்டர்  கனெக்சன்   கொடுக்க வில்லை.  கொஞ்ச நேரம் வீட்டுக்குள்  பால்  வைத்து  விளையாடி  விட்டு,  பின்  மாடிக்குச்  சென்று  மழையில் நனைந்தோம்   வீட்டுக்கு  வெளியே  சென்று  தண்ணீர்  அளவு  எவ்வளவு  வந்துள்ளது என்று  பார்த்தோம்.  இந்த  வேலையைத்  தான்  நாங்கள்  அடிக்கடி  செய்து   கொண்டு இருந்தோம்.

சாயங்காலம்  ஆகியும்  மழை  நிற்காமல்,  வீட்டு கார் பார்க்கிங்  வரை  தண்ணீர் வந்தது.  இன்று  இரவு  கண்டிப்பாக  வீட்டுக்குள்  வந்து  விடும்.  ஏ !!  எதிர்த்த  வீட்டில் அப்பா   வைத்த மணல்  மூட்டைகள்  தாண்டி  தண்ணீர்  வீட்டுக்குள்  சென்று  விட்டது. தண்ணீர்  அளவு  வேகமாக  கூட,  அப்பாவும்  பக்கத்து  வீடு  அங்க்கிலும்  எல்லா   சாமான்களையும்  மேலே  வைத்தார்கள்.  பிரிட்ஜை  எடுத்து  டெஸ்க்  மேலே  வைத்து விட்டார்கள்.  இரவு  சீக்கிரமாகத்  தூங்கி  விட்டோம்.

எப்படியும்  தண்ணீர்  வீட்டிற்குள்  வந்து  விடும்  என்று அப்பாவும்  அம்மாவும் நன்றாகத்  தூங்கி  விட்டார்களாம்.  சென்ற  முறை  தண்ணீர்  உள்ளே  வருமா  வராதா  என்ற பயத்தில்   தூங்கவே இல்லை  என்றார்கள் !!

அடுத்த  நாள்  காலை  மழை  சற்று  விட்டது.  காலையில்  மாடி  வீட்டில் எல்லோருக்கும்  டீ  போட்டு  கொடுத்தார்கள்.  அம்மா லெமன் ரைஸ்  செய்து  பக்கத்து அபார்ட்மெண்ட்  பிரெண்ட்ஸ்க்கும்  கொடுத்தார்கள்.  அவர்கள்  வீட்டுக்குள்  அதிகம் தண்ணீர்  வந்ததால்  அவர்களால்  சமையல்   செய்ய முடியவில்லை.

நிறைய  பேர்  தண்ணீரிலே  நடந்து  ஊருக்குக்  கிளம்பினார்கள்.  நாங்கள் தண்ணீரில் பாம்பு,  மீன்கள்,  நத்தை,  நாக்கு பூச்சி  ஆகியவை  பார்த்தோம்.  தண்ணீர்  சாக்கடை கலந்து  மிகவும்  அழுக்காக  இருந்தது.  சில பேர் படகில் சென்றார்கள்.

அப்பா  அடிக்கடி  மாடிக்குச்  சென்று   போன்  பேச  சென்று  விட்டார்கள்.  கீழே  போன் சிக்னல்  இல்லை.  முன்  தினம்  போல்  இன்றும்  நாங்கள்  விளையாடிக் கொண்டே இருந்தோம்.   இரவு  படுக்கப்  போகும்போது  இன்வர்ட்டர்  பேட்டரி  காலி ஆகி விட்டது.  தண்ணீர்  அளவு  மிகவும்  மெதுவாகத்  தான்  குறைந்தது.  கார்  பார்க்கிங் விட்டு  தண்ணீர்  கீழே  சென்றதும்  கார் வண்டியை  செக்  செய்தோம்.  கார்  ஸ்டார்ட் ஆக வில்லை.   வண்டி  ஸ்டார்ட்  ஆகி விட்டது.

மறுநாள் (வியாழக்கிழமை)  கரெண்ட் இல்லாத போது நாங்கள்  விளையாடும் விளையாட்டுக்கள்  தொடர்ந்தன.   காற்று  பலமாக  வீசியதால்  நாங்கள்  பட்டம் செய்து  மாடியில்  பறக்க விட்டோம்.  சரியாகப்  பறக்கவில்லை. மாலை  எங்கள் அபார்ட்மெண்ட்  வீட்டில்  இருக்கும்  அனைவரும்  மாடியில்  சென்று  கட்டில்  போட்டு உட்கார்ந்து  பேசிக்  கொண்டிருந்தோம்.  மாடி வீட்டில்  இருக்கும்  தருண்  என்ற பையனை  அனைவரும்  வாய்  அதிகம்  என்று  சொல்லுவார்கள்.  அவன்  என்னைப் பார்த்து,   " நீ  கேக்குற  கேள்விக்கு  என்னால்  பதில்  சொல்லித்  தீர  முடியலே"  என்று சொல்ல  எல்லோரும்  சிரித்தார்கள்.  அவ்வளவு  கேள்விகளா  நான்  கேட்டுடறேன்?

வெள்ளிக்கிழமை  காலை  எங்கள்  வீட்டு  மேல்  தொட்டியில்  தண்ணீர்  காலி ஆகி விட்டது.  சமையல்  வேலையும்  ஸ்டாப்  ஆனது.    எங்கள்  வீடு தெருவில்  மட்டும் இன்னும்  தண்ணீர்  வடியவில்லை.  கார்  பார்க்கிங்கில்  இருந்து  அனைவரும்  பேசிக் கொண்டிருந்தோம்    ஒரு  லாரியில்  நிறைய  ஸ்டூடெண்ட்ஸ்  வந்து  அனைவருக்கும் பிரெட்  கொடுத்தார்கள்.  நாங்களும்   வாங்கிக்  கொண்டோம்.  பின்னர் வெள்ளை வேட்டி வெள்ளை சட்டை அணிந்த சில பேர் (அரசியல்வாதிகள்) லாரில வந்து பொங்கல் சாம்பார் கொடுத்தார்கள். ரெண்டு சட்டி கொடுத்தால் பொங்கல் சாம்பார் நிறப்பி கொடுபர். நாங்களும் வாங்கிக் கொண்டோம். 

எங்களுக்கு பிரட் கொடுத்த ஸ்டுடென்ட்'ஸ் எங்கள் அப்பர்த்மேன்ட்லையே பொங்கல் சாம்பார் சாப்பிட்டார்கள். தண்ணிர் அளவு இப்போது கால் முட்டி அளவு வரை குறைந்தது. அப்பா நடந்து சென்று தண்ணிர் பாட்டில்கள் வாங்கி வந்தார்கள். எங்கள் தெருவை தவிர மற்ற இடங்களில் தண்ணிர் வடிந்து விட்டதாம். 

சனிக்கிழமை காலை தெருவில்  தண்ணிர் நன்றாக குறையவே 9 மணிக்கு கரெண்ட் வந்தது. எல்லாவற்றிக்கும் சார்ஜ் போட்டோம் . போனில் இன்னும் சிக்னல் கிடைக்கவில்லை. அப்பாவுடன் சென்று ஒரு நண்பரின் bsnl போனில் வீட்டிற்கு போன் பேசினோம். அப்போது தான் வீட்டில் அனைவரும் எங்களோடு பேசாமல் டென்ஷன் ஆகா இருப்பது தெரிய வந்தது :)

பின் சாயங்காலம் மதுரைக்கு கிளம்பினோம். கிண்டி வரை ஆட்டோவில் சென்று ட்ரெயினில் ஏறினோம். ட்ரைன் மிகவும் மெதுவாக தான் சென்றது. பெருங்குளத்தூர் சென்று பஸ்சில் ஏறி மதுரைக்கு சண்டே காலை வந்து சேர்ந்தோம்.

நான் - ஹர்ஷிகா.

அன்று - டிசம்பர் மாதம் 1, 2015.
இடம் - வேளச்சேரி, சென்னை.